We zitten weer in ons reisritme!

Hola amigos!

Na een lange reis van zo'n 22 uur landden Angelique en ik op zaterdag 5 juni omstreeks 06.00 uur in Bogotá.
Het meest opvallend vonden we meteen de vriendelijkheid en behulpzaamheid van de Colombianen. Geen opdringende taxichauffeurs en geen geschreeuw om onze aandacht; heerlijk!

De hostel die Angelique al op Internet had bekeken en die in haar 'Footprint' aanbevolen werd, bleek een toppertje. Sfeervolle, gezellige backpackers hostel met reizigers van over de hele wereld. Een warme douche deed wonderen. Dus meteen te voet op pad, deze hoofdstad verkennen. Die indruk was in eerste instantie iets minder positief; waar we de bevolking direct omarmden, gold dat niet voor de stad: relatief weinig mooie architectuur, veel armoede en zwervers, viezigheid op straat en op iedere hoek van de straat politieagenten. Dat laatste blijkt bij nader inzien alleen maar prettig. We voelen ons hier veilig, als we in onze reisgids staan te neuzen wordt meteen gevraagd waar we heen willen en of men ons kan helpen.

Mijn Spaans ben ik nog niet verleerd en ook Angelique spreekt al een aardig woordje mee! De douane-beambte op de luchthaven JFK in New York zou versteld staan! Hij vroeg Angelique of ze Spaans sprak en zij zei "Nee". "What the hell ze dan in Colombia ging zoeken???" "Well.....I have her with me", was haar gevatte reactie! ;-)

Bogotá heeft, net als New York, straatnamen met cijfers. Dit leek o zo makkelijk, toch sloegen wij er vrij snel in om in de 'ghetto', de buitenwijk van de stad, te belanden. Rugzak voorop i.p.v. op onze rug en camera vooral IN de rugzak laten zitten, kregen we als advies van enkele lokalen.

Die middag heerlijk in de zon in het groene Parque de la Independencia. Daarna met de Teleférico (kabelbaan) naar 3210 meter gegaan, vanaf waar we een prachtig uitzicht hadden op de in de vallei gelegen stad Bogotá. 's Avonds viel het niet mee een leuk restaurantje te vinden. Veel fastfood en ongezellig ogende eettentjes 'sieren' de stad.

Het wijkje waar onze hostel gelegen is, La Candelaria, is wel erg gezellig en sfeervol. Veel (lokale) studenten en reizigers, dus veel hostels, barretjes en levendigheid op straat. Na 1 warme rode wijn (soort glühwein genaamd perro caliente) hielden we het voor gezien en zijn in een bijna coma gedonderd.

Zondagochtend weer vroeg uit de veren, want we wilden graag de grootste bloemenmarkt van Zuid-Amerika bezoeken. Dit kon het best tussen 05.00 en 10.00 uur. Of het nu kwam omdat het een zondag was, of omdat we er 'pas' rond 09.30 uur aankwamen, geen idee, maar super groot en druk vonden wij het niet. Wel bijzonder dat Colombia, naast drugs, ook de grootste bloemenleverancier uit deze regio is.

Al even bij het busstation geweest om te informeren hoe laat de bus richting San Agustín vertrekt morgen. En jawel, om 07.00 uur....we zitten weer in ons reisritme ;-)!

Vanmiddag het Museo del Oro bezocht, een prachtig museum over de geschiedenis van het goud delven. Met recht bestempeld als één van de mooiste museau in Zuid-Amerika.

Al doen de Colombianen niet mee aan het WK, gek op voetbal zijn ze zeker! Aan Angelique werd gevraagd door twee jongetjes of ze haar voetbalarmbandjes (van de Plus!) niet wilde verkopen....mmm, nee dus!

Vanavond per toeval in onze wijk een erg lekker BBQ-restaurant ontdekt. Jammie. Hier komen we 6 juli zeker terug naar toe! Nu gauw mijn bedje opzoeken, want morgen is het dus op tijd ons bedje uit, om overmorgen de gigantische beelden bij San Agustín (á la Paaseiland) te gaan bewonderen!

Hasta luego!
Un gran beso de Colombia,
Angelique en Linda